Intro

Indonesian Diaspora Network wil een bijdrage leveren aan een duurzame samenleving en een gezonde leefomgeving in Indonesië. We doen dat in samenwerking met overheid, burgers en lokale stakeholders in Indonesië. We steunen uitvoering van het overheidsbeleid op het gebied van welbevinden, gezondheid, samenleven en het gezamenlijk onderhouden en behouden van de habitat van flora en fauna van Indonesië. We focussen in het bijzonder op die gebieden die in demografisch- en topografisch opzicht sterk afwijken van de grote en dichtbevolkte eilanden als Java en Sumatra.

Oost-Indonesië heeft topografische- en demografische kenmerken die maken dat de conventionele benadering van afvalverwerking voor deze gebieden, niet rendabel blijkt. Duurzame oplossingen voor het afvalprobleem, in dit deel van Indonesië, vraagt dus innovatie.

Duurzame afvalverwerking,  in het oosten van Indonesië, is noodzakelijk om een duurzame samenleving en liveable cities te realiseren. Dat is de focus van dit plan. We trachten dat te doen door te ondersteunen waar gewenst, het delen van kennis, door samen te leren, gebaseerd op de kracht van de Indonesische overheid, erkende instituties, bevolking en ondernemers.

Indonesië is wereldwijd de 2e grootste leverancier van plastic zwerfval dat in zee wordt gedumpt. De overheid heeft daar in 2008 goede wet- en regelgeving voor gemaakt. De wet verbiedt dumpen van zwerfafval in zee en op het land. Toch bedreigt het zowel de directe leefomgeving van de bewoners, de werkomgeving van bedrijven, het eco-systeem, als de aantrekkingskracht voor toeristen.

Zwerfafval als plastic wordt door dieren in de zee en op land als voedsel gezien. Zo komt het in de voedselketen van mensen terecht. Voor chemisch afval als batterijen en olie geldt hetzelfde. De bodem raakt vervuild met als gevolg bedreiging van het drinkwater dat direct uit de bodem wordt gewonnen.

Men is gewend niet bruikbaar afval te verbranden en doet dat nog steeds, ondanks de sterk en snel veranderde omstandigheden. Met de komst van plastics en het mede verbranden daarvan leidt dat nu ook tot schadelijke luchtvervuiling. De bevolking is in het algemeen nog onwetend van de schadelijke gevolgen voor de gezondheid van mens, flora en fauna.

Bewoners van Indonesië zijn, net als elders in Azië, in relatief korte tijd geconfronteerd met modernisatie, industrialisatie en veranderende politiek. Ouders, instanties en scholen zijn niet in gelegenheid zijn gesteld het tempo van de verandering bij te benen. Het gedrag van de mensen is nog hetzelfde als toen er alleen nog natuurlijk afval was.

De aandacht gaat vooral uit naar economisch overleven en de wens kinderen een betere toekomst te geven. Economie en materialisme spelen daarbij een dominante, eenzijdige rol. Medemenselijke waarden en normen zijn in het gedrang gekomen. De oorspronkelijke aandacht voor samenleven en werken, natuur en leefomgeving die diep geworteld is in de cultuur, dreigt verloren te gaan door de drang eerst zelf te overleven.

Indonesië heeft nog niet overal een goed ontwikkelde infrastructuur voor afvalverwerking, hergebruik en recycling. Dat terwijl afval, ook in Indonesië, niet langer wordt gezien als afval maar als kostbare grondstof voor nieuwe producten.

Dankzij de technologie kan steeds meer en hoogwaardiger kunststof uit industrieel en huishoudelijk afval worden gewonnen. De markt voor kunststof recycling biedt grote mogelijkheden en zal de aankomende jaren substantieel groeien. De samenwerkende partners van dit initiatief actief zijn bereidheid om samen met overheid en bevolking tot de gewenste resultaten te komen.

Pilot projecten zouden als voorbeeld gaan dienen voor de andere eilanden in Indonesië met soortelijke demografische- en topografische kenmerken. Op een aantal plaatsen zijn er goede initiatieven waarbij we nog meer gebruik zou kunnen maken van elkaars deskundigheid en ervaring.